Αφήστε τις νουθεσίες και τις γλυκές συμβουλές, δεν πιάνει καμμία.  Όσο για τους φίλους που μου στέλνουν την συμβουλή του Μπομπ Ντύλαν, ο οποίος συστήνει ότι η καλύτερη παρηγοριά για τη θλίψη των γιορτινών ημερών είναι η βοήθεια προς τους άλλους έχω να τους πω μια μικρή, δυστυχώς αληθινή ιστορία.

Είναι Αθηναία, γύρω στα 50. Έχει τέσσερα παιδιά, διευθύνει μια επιχείρηση, ξέρει από πολυτέλεια, ξέρει κι από φουρτούνες ποικίλων ειδών. Ξέρει από αγωνίες και περιπέτειες υγείας, από σκληρή δουλειά, από εφήμερες μικρές χαρές, από μεγαλύτερες επιτυχίες. Ξεκινάει τη μέρα της στις 6 το πρωί, την τελειώνει μονορούφι τα μεσάνυχτα. Δείχνει δυνατή, όταν σπάει, κλαίει μόνη της. Δεν ξέρει πολλά από διακοπές, δεν ξέρει πώς κόβουν το τσιγάρο, δεν ξέρει να κοιτάει την πάρτη της. Μιλάει λίγο, κάνει πολλά.

Κάθε μέρα σχεδόν, κατεβαίνει την Πειραιώς για να πάει στη δουλειά της. Εδώ και εβδομάδες πρόσεξε το Κέντρο Σϊτισης του Δήμου Αθηναίων. Τις ουρές, τους ανθρώπους με τα σκεύη, άδεια τα φέρνουν από το σπίτι τους, περιμένοντας να τα γεμίσουν. Το σκέφτηκε μια μέρα, δυο: «Θα πηγαίνω τα σαββατοκύριακα και άλλες δυο μέρες μέσα στη βδομάδα, να βοηθάω» μου είπε. Στην κουζίνα, στο σερβίρισμα, στην αποθήκη, όπου χρειάζεται. Εμφανίστηκε στα γραφεία, είχε εκ των προτέρων στριμώξει την ημέρα της για να χει ένα κενό μερικών ωρών – πίστευε ότι αμέσως θα την έδιναν δουλειά να προσφέρει.

Αντ’ αυτού της ζήτησαν να συμπληρώσει μια αίτηση η οποία θα περνούσε από τη διεύθυνση κι έπειτα θα την ειδοποιούσαν να περάσει από ραντεβού. Μάλιστα. Συμπλήρωσε την αίτηση (εθελοντικής εργασίας, επαναλαμβάνω) πήγε να την καταθέσει. Μπορώ να δώ τον διευθυντή; Ρώτησε. Είναι χριστούγεννα, θα θελα να πω ότι μπορώ να αρχίσω αμέσως. Ανέβηκε τον όροφο, δέκα – δώδεκα υπάλληλοι συνολικά, ανά δύο στα γραφεία με τις πόρτες κλειστές, πρωτόκολλο, γραμματείες, κόντρα γραμματείες. Περίμενε ένα εικοσάλεπτο, μισή ώρα, έφυγε. ‘Όλοι δήλωναν πολύ απασχολημένοι και αναρμόδιοι. Στο ισόγειο η ουρά μάκραινε.

Έχουν περάσει κάμποσες μέρες, κανείς εν τω μεταξύ δεν της τηλεφώνησε.
Εγώ δεν ήμουν αυτή που έγραφε Ξεκουνηθείτε να δώσουμε ένα χέρι;
Τι να της πω τώρα κύριε Καμίνη;

Πηγή: protagon.gr