Διαβάστε εδώ το άρθρο του Νικήτα Κακλαμάνη, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “KONTRANEWS”.

Τα ψέματα τελειώνουν σήμερα, κ. Τσίπρα…

Στις 25 Ιανουαρίου 2015, η Ελλάδα είχε φτάσει κυριολεκτικά «μία ανάσα» για να βγει από τη δίνη των μνημονίων.

Τότε ο ελληνικός λαός έδωσε το τιμόνι της χώρας στον Αλέξη Τσίπρα.

Ήταν η –φυσιολογική- αντίδραση μετά από πέντε χρόνια άγριας λιτότητας, που οδήγησε σημαντικό ποσοστό συμπατριωτών μας στα όρια της εξαθλίωσης.

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να πείσει τους Έλληνες, ότι βρισκόμαστε κοντά στο τέλος των περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και στο ξεκίνημα φορολογικών ελαφρύνσεων.

Δυστυχώς, ο ΕΝΦΙΑ ήταν αρκετός, για να αντιστρέψει προς το χειρότερο αυτή την εικόνα και ο ελληνικός λαός πίστεψε στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης των 12 δις ευρώ» του κ. Τσίπρα.

Κάτι ανάλογο είχε γίνει, για όσους το ξεχνούν, και με το «υπάρχουν λεφτά» του Γιώργου Παπανδρέου το 2009, τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής μιλούσε για διετές «πάγωμα» μισθών, συντάξεων και προσλήψεων.

Το θλιβερό αποτέλεσμα ήταν το διάγγελμα του Καστελόριζου, που οδήγησε την πατρίδα μας σε μία νέα «Μικρασιατική Καταστροφή».

Από τις 25 Ιανουαρίου έχουν περάσει πέντε μήνες και ο νυν πρωθυπουργός συνεχίζει ακόμη τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, ώστε να διαγράψει τη λέξη «Μνημόνιο» από το ελληνικό λεξιλόγιο και –κυρίως- τη ζωή μας.

Το δυστύχημα όμως είναι, ότι βρισκόμαστε προ των πυλών ενός 3ου Μνημονίου (με ΕΝΦΙΑ ξανά και δίχως αφορολόγητο 12.000) ή και στο χειρότερο δυνατό σενάριο. Στην έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και το ευρώ!

Όλα θα κριθούν μέχρι τη Κυριακή. Τα ψέματα τελειώνουν.

Ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια πρόεδρος 15μελους αλλά πρωθυπουργός της Ελλάδας και επιβάλλεται να αποφασίσει. Το κόμμα πρέπει να μπει στο περιθώριο και να κάνει το βήμα προς τα εμπρός, ώστε οι Έλληνες να ανασάνουν από την οικονομική ασφυξία που τους έχει επιβληθεί. Ουρές στις τράπεζες πρέπει να πάψουν από τη Δευτέρα.

Θα πρόκειται για πραγματική καταστροφή, αν ο κ. Τσίπρας έχει «διαβάσει» λάθος το 61,5% του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής,  που παρ’ ότι ήταν «όχι» στο πακέτο-Γιούνκερ δείχνει να καταλήγει σε ένα χειρότερο …«πακέτο-Γιούνκερ».

Ο πρωθυπουργός έχει ιστορική ευθύνη και θα κριθεί άμεσα, γιατί τα προβλήματα της καθημερινότητας έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, ενώ ελλοχεύουν και άλλοι, ακόμη μεγαλύτεροι κίνδυνοι. Οι εθνικοί κίνδυνοι, που είναι ικανοί ακόμη και να ακρωτηριάσουν, για δεύτερη φορά μετά από το 1974, την πατρίδα.

Οι Τούρκοι ψάχνονται να ξεφύγουν από τη πολιτική εσωστρέφεια τους μετά από τις τελευταίες εκλογές. Και η Θράκη, όπου εδρεύει το τουρκικό προξενείο, «βράζει». Μοιάζει ως ένας καλός (τουρκικός) στόχος.

Ουδείς, λοιπόν, πολύ περισσότερο ο κ. Τσίπρας οφείλει να διανοηθεί έστω, ότι υπάρχει ο δρόμος της ρήξης, όπως αλαλάζουν οι συνιστώσες του 3% στο κόμμα του.

Κανείς δεν θέλω να πιστέψω, ότι σκέπτεται την επιστροφή στη δραχμή, έστω κι’ αν ο «δικός» του άνθρωπος, ο απίστευτος κ. Βαρουφάκης έδειχνε να το επιδιώκει «ανεβοκατεβάζοντας» τις αγορές επί 5 μήνες (αλήθεια, πόσοι και πόσα κέρδισαν;).

Σαφώς και οι «εταίροι» μας δεν είναι άμοιροι ευθυνών για ότι βιώνουμε σήμερα. Κάθε άλλο. Αναμφισβήτητα οι τωρινοί ηγέτες της Ε.Ε. δεν ανταποκρίνονται στο ελάχιστο στις δύσκολες απαιτήσεις των καιρών. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν είναι αντάξιοι των σπουδαίων προκατόχων τους.

Προσωπικά και ως δηλωμένος ευρωσκεπτικιστής από το 1998 (θυμίζω ότι με αποκαλούσαν Λεπενιστή τότε, επειδή δεν ψήφισα υπέρ του ευρώ) αυτή η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη μου είναι απεχθής.

Έστω και έτσι όμως, πρέπει να παραμείνουμε μέσα στους κόλπους της, για να επιδιώξουμε να την αλλάξουμε.

Αν είμαστε εκτός δεν θα έχουμε καμία τύχη και δεν είναι απίθανο να υποστούμε δεινά, που θα μας οδηγήσουν δεκαετίες πίσω.