Ακούστε τη συνέντευξη του Νικήτα Κακλαμάνη στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ 99,5», με τον Βασίλη Χιώτη.

Σημεία της συνέντευξης:

Για την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας

– Στην πολιτική δεν πρέπει να απογυμνώνεσαι από το συναίσθημα. Αυτό ήταν μια συμβουλή που είχε δώσει ο πολιτικός μου πατέρας, Ευάγγελος Αβέρωφ. Πράγματι σε ανθρώπινο επίπεδο χάρηκα πολύ γιατί με τον Προκόπη Παυλόπουλο, είμαστε στενά συνδεδεμένοι. Είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη αστική παιδεία, με κοινωνικές ευαισθησίες και έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την εποχή που διανύουμε, δεν είναι αγνώμων. Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδος και αυτό είναι αυτονόητο όταν έχει θητεύσει επί σειρά ετών δίπλα στον άνθρωπο που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

– Η απόφαση αυτή του κ. Τσίπρα έχει πολλούς αποδέκτες. Στο εσωτερικό του κόμματός του, στο εσωτερικό της Ελλάδος αλλά και στο εξωτερικό. Μετά την επιλογή Παυλόπουλου και την εκλογή του σήμερα το βράδυ η εκτίμησή μου είναι ότι δεν θα πάμε σε ρήξη αλλά σε λύση του προβλήματος που έχει προκύψει. Λόγω του συμβολισμού της πολιτικής του ιστορίας. Αν ο κ. Τσίπρας είχε επιλέξει τη ρήξη με την ΕΕ, εκτιμώ ότι θα είχε βάλει έναν αριστερό πρόεδρο.

– Σήμερα αγάπησαν ξαφνικά όλοι τον Προκόπη, άνθρωποι που δεν του έλεγαν καλημέρα και για να μην αναφέρω τι ύβρεις είχε υποστεί από κάποιους.

– Μαζί με τον κ. Παυλόπουλο ήμασταν οι δύο δυσάρεστοι στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, καθώς ζητάγαμε επιμόνως να γίνει εξεταστική για το πως μπήκαμε στο μνημόνιο. Η πρότασή μας ήταν η εξεταστική να διερευνήσει την περίοδο 2000-2010. Επιμένω ακόμα και σήμερα στην ίδια άποψη.

Για τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης στην Ευρώπη

– Σήμερα στέλνει η κυβέρνηση το αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης. Θέλουν να μας πούνε ότι είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα η δανειακή σύμβαση και οι όροι που σου υποβάλει ένας δανειστής. Δεν θα σταθώ εγώ εκεί. Αρκεί να έχουμε τελειώσει την Παρασκευή.

– Η ιστορία της παράταξής μου και του κόμματος που την εκφράζει δεν είναι να εύχεται να αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση και πάνω στα ερείπια της χώρας εμείς να θριαμβολογήσουμε και να επανέλθουμε στην εξουσία.

– Έχει αλλάξει και η στρατηγική της ΝΔ παρότι δεν οφείλουμε στον ΣΥΡΙΖΑ τέτοια μεταχείριση. Υπενθυμίζω ότι επί 2,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ένα «ναι» στην υπόθεση Ρωμανού και δύο «παρών» εκ των οποίων το ένα ήταν για τις 100 δόσεις.

Για τα εσωκομματικά της ΝΔ

– H Κοινοβουλευτική Ομάδα αναβλήθηκε με δική μου πρωτοβουλία και αφού είχα επικοινωνήσει με συναδέλφους μου. Και Κοινοβουλευτική Ομάδα και Πολιτική Επιτροπή θα γίνει, η οποία πιθανότατα θα πάρει και απόφαση να οδηγηθούμε σε έκτακτο συνέδριο. Στο συνέδριο εκείνο θα ξαναδούμε την ιδεολογία μας, τον επαναπροσδιορισμό μας. Η ΝΔ πρέπει να επανέλθει εκεί που ήταν πάντα, στο κόμμα που εκπροσωπεί το κομμάτι που ξεκινά από την Δημοκρατική Δεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της Σοσιαλδημοκρατίας.

– Θα πρέπει να φτιαχτεί νέο σύγχρονο καταστατικό, στο οποίο θα είναι ενισχυμένη η εσωκομματική δημοκρατία. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κανένα ελληνικό κόμμα δεν έχει μεγάλη εσωκομματική δημοκρατία.

– Θα πρέπει να υπάρξει και νέο οργανόγραμμα, με φυγή προς τα εμπρός. Τότε λοιπόν – επειδή δεν ενδιαφέρομαι για την ηγεσία της ΝΔ, απαντώ ευθέως- θα μπει το ερώτημα: Μπορεί αυτή η νέα ΝΔ με την παρούσα ηγεσία να φύγει μπροστά; Εάν μπορεί εντάξει. Εάν υπάρχουν κάποιοι που το αμφισβητούν, να σηκωθούν με παρρησία μπροστά στους συνέδρους και να το πούνε. Δεν θα μπούμε κάποιοι μπροστά για να περάσουν άλλοι πάνω από τις πλάτες μας.

Για το θέμα των υποκλοπών

– Πέρασε στα ψιλά το πρώτο πόρισμα που βγήκε από τον ανακριτή τον κ. Φούκα σχετικά με τις υποκλοπές. Είναι ένα μείζον θέμα το ένταλμα σύλληψης ενός Αμερικανού υπαλλήλου. Εδώ πρέπει να απαντήσει η Αμερική. Το ήξερε ο πρέσβης κ. Μίλλερ; Έγινε κατ΄ εντολή του; Αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Όταν παρουσιαστεί και το υπόλοιπο πόρισμα, που είναι ολόκληρο το σχέδιο «Πυθία» ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή 2007-2009, τότε θα καταλάβετε γιατί σας λέω ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να μην θέλουμε να γίνει εξεταστική για το πως μπήκαμε στο μνημόνιο.