Ακούστε τη συνέντευξη του Νικήτα Κακλαμάνη στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό “Αθήνα 9,84», με τη Νόνη Καραγιάννη.

Σημεία της συνέντευξης:

«Οι σχολικοί φύλακες ζήτησαν να δουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, διότι όχι στο αρχικό νομοσχέδιο που καταργήθηκαν οι σχολικοί φύλακες, αλλά σ’ ένα μεταγενέστερο, υπήρχε ένα άρθρο στο οποίο είχαμε κάνει μια τροπολογία -και εγώ-, που θα κατοχύρωνε την υπόσχεση που είχε δοθεί, ότι πριν λήξει η διαθεσιμότητα, ένας σημαντικός αριθμός σχολικών φυλάκων θα προσλαμβάνονταν για φύλακες στους αρχαιολογικούς χώρους από το υπουργείο Πολιτισμού. Έμενε, βέβαια, ακάλυπτος και ένας αριθμός σχολικών φυλάκων, αλλά ήταν μια θετική εξέλιξη. Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης δεν δέχτηκε να γίνει γραπτή η τροποποίηση μέσα στο άρθρο, παρά μόνο προφορικά, τοποθετήθηκε στη Βουλή. Αυτή ήταν και η αιτία για το δεύτερο “παρών” που είχα ψηφίσει. Το τρίτο ήταν αυτό για το οποίο διαγράφηκα. Φαίνεται ότι δεν τηρήθηκε έστω και η προφορική υπόσχεση που είχε δοθεί από τον κ. Μητσοτάκη, μέσα στη Βουλή, διότι λήγει η προθεσμία της διαθεσιμότητας και μένουν στον αέρα»

«Η αλαζονεία και η πολιτική απρέπεια, γιατί αυτό (σ. σ. το περί χαμένης ψήφου) δεν το είπε χθες μόνο. Από την αρχή της προεκλογική περιόδου με καλούσε -επικαλούμενος “δημοσκοπικά ευρήματα”-, να αποσυρθώ. Όταν είδε και απόειδε, επανήλθε και τώρα επανέρχεται ξανά. Δεν ξέρω για ποια παράταξη μιλάει ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Αν μιλάει για την παράταξη που κάποιοι προσπαθούν να την κάνουν μικρή, για να φαίνονται οι ίδιοι μεγαλύτεροι, εντάξει, δεν έχω να του απαντήσω τίποτα, διότι δεν με ενδιαφέρει αυτό. Αν εννοεί, όμως, τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και συνέχισε ο Κώστας Καραμανλής -στην οποία εγώ εξακολουθώ να παραμένω πιστός-, καλύτερα είναι να μην την επικαλείται. Εγώ εγγράφηκα στη νεολαία της τότε ΕΡΕ, το 1964, όταν ήρθα από το νησί μου, στην 7η τότε γυμνασίου, δηλαδή 15 – 16 χρονών, για να κάνω φροντιστήριο για την Ιατρική σχολή. Κατά σύμπτωση, έχουμε 2014, δηλαδή είμαι 50 χρόνια σ’ αυτή την παράταξη. Εγώ σ’ αυτή την παράταξη απευθύνομαι, ειδικά, γιατί γενικά απευθύνομαι σε όλους τους Αθηναίους και όλες τις Αθηναίες. Εν πάση περιπτώσει, σε δύο – τρεις μέρες, θα δούμε πού είναι η χαμένη ψήφος»

«Ο κ. Σπηλιωτόπουλος που, ξαφνικά, δύο μέρες πριν τις εκλογές, θυμήθηκε να το παίξει ανεξάρτητος, είναι ο εκλεκτός της κομματικής ηγεσίας και της κομματικής νομενκλατούρας της λεωφόρου Συγγρού. Σας υπενθυμίζω ότι μέχρι και σύσκεψη έγινε στο Μαξίμου, υπό την προεδρία του κ. Σαμαρά, όπου είχαν κληθεί οι βουλευτές της Α΄ Αθήνας, προκειμένου να πειστούν να στηρίξουν την υποψηφιότητά του. Δεύτερον, σας υπενθυμίζω -εσείς, οι δημοσιογράφοι τα λέτε και τα γράφετε-, ότι έχει αρχίσει η παραφιλολογία για διάλυση της Νέας Δημοκρατίας, για δημιουργία ενός νέου κόμματος με την επωνυμία “Νέα Ελλάδα”. Τώρα άρχισε ο τσακωμός, πρόλαβε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πήρε το όνομα, αστεία πράγματα. Εγώ παραμένω πιστός στη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Κώστα Μητσοτάκη, του Μιλτιάδη Έβερτ και του Κώστα Καραμανλή, με τον πυρσό από πίσω, ξεκάθαρα».

Δημοσιογράφος: Υπάρχει αυτό που περιγράφετε;

«Αν υπάρχει; Αυτή είναι που υπάρχει και κρατάει ακόμα όρθια τη Νέα Δημοκρατία. Ας τολμήσουν να κάνουν αυτό που υπαινίσσονται, το νέο κόμμα με “Νέα Ελλάδα, παλιά Ελλάδα”… Αν και πιο έντιμο θα ήταν να ονομαστεί αυτό το νέο κόμμα -αν θέλουν να το κάνουν-, “Νέα Πολιτική Άνοιξη”. Αυτό θα ήταν, πολιτικά, πιο έντιμο»

Δημοσιογράφος: Στην οποία και εσείς ήσασταν, στο παρελθόν…

«Βεβαίως. Ήταν γνωστό για ποιον λόγο ακολούθησα τον κ. Σαμαρά, αρνούμενος τότε την προσφορά του κ. Μητσοτάκη -ο οποίος με είχε τιμήσει ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο-, να μπω στον τελευταίο ανασχηματισμό στην κυβέρνηση, αρκεί να εγκαταλείψω τον κ. Σαμαρά. Θυμάστε, όμως, τότε, τι απάντηση έδωσα, προκειμένου να μην εγκαταλείψω τον φίλο μου, τον οποίο ακολουθούσα κυρίως για τις θέσεις του στα εθνικά θέματα, για τα οποία, σήμερα -δύο χρόνια πρωθυπουργός-, δεν λέει λέξη…
Με τον κ. Σαμαρά υπάρχει διάσταση σε ό,τι αφορά πολιτικές πρακτικές, πολιτικές εκτιμήσεις, ιδιαίτερα τώρα που είναι πρωθυπουργός, όχι προσωπικά. Εγώ -καλώς ή κακώς-, δεν εγκαταλείπω εύκολα τις φιλίες μου… Η διάσταση που προήλθε είναι πολιτικής φύσεως και όχι προσωπική, σε ό,τι με αφορά».

«Μιλώντας στο ραδιόφωνο της πόλης, θέλω να πω δημόσια την προσωπική μου δέσμευση. Εξάλλου, το έχω αποδείξει, ότι ο Αθήνα 9.84 δεν πωλείται, δεν εκποιείται και δεν κλείνει»

«Ο κ. Καμίνης συνέχισε το έργο που είχα ξεκινήσει εγώ, σε ό,τι αφορά την κοινωνική συνοχή της πόλης. Εκείνο που με λυπεί, όμως, είναι ότι ουδέποτε ανέφερε ότι όλες τις κοινωνικές δομές -που και ο ίδιος χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί-, τις βρήκε έτοιμες. Το κέντρο σίτισης δεν το δημιούργησε. Έχει υπογραφή Κακλαμάνη. Το κοινωνικό παντοπωλείο, το κοινωνικό φαρμακείο, η Αθηναϊκή Αγορά, το ξενοδοχείο των φτωχών. Όλα αυτά έχουν υπογραφή Κακλαμάνη. Χαίρομαι που τα συνεχίζει και του το αναγνωρίζω. Λυπάμαι που δεν είχε την γενναιοψυχία να θυμίσει ότι τα παρέλαβε έτοιμα. Από εκεί και πέρα, δεν έχω να θυμηθώ κάτι άλλο. Ο ίδιος παραδέχτηκε, εξάλλου, ότι από άποψη τεχνικών έργων, δεν έκανε τίποτα. Θέλω να συνεχίσω τα 17 πάρκα που άφησα καινούργια, να τα αυξήσω, τους 5 νέους παιδικούς σταθμούς, τις 5 νέες λέσχες φιλίας. Την δημοτική πινακοθήκη, το κόσμημα της Αθήνας, που η μόνη μεγάλη έκθεση που έγινε ήταν η έκθεση Οικονόμου που την είχα όμως προγραμματίσει και είχα κάνει όλη την προετοιμασία. Απλά έγιναν τα εγκαίνια επί των ημερών του. Είναι ένα κόσμημα που μένει αναξιοποίητο. Το τετράγωνο που ανατίναξα το κτίριο του ΝΑΤ, στην καρδιά της Ομόνοιας και που επί 3,5 χρόνια δεν μπόρεσαν να ρίξουν 5 φορτηγά χώμα, να φυτέψουν δέντρα, να βάλουν φως, παγκάκια και μια μαρμάρινη πλάκα που να λέει “Πλατεία Αλέξη Μινωτή, Κατίνας Παξινού”»

«Δεν είμαι αλαζόνας -όπως άλλοι ανθυποψήφιοί μου-, για να πω ότι δεν έκανα και λάθη. Ένα από τα λάθη, το κυριότερο από όλα, είναι ότι εγώ δεν προέβαλα αυτό το έργο. Τώρα που αρχίζω να το προβάλλω, καθημερινά που πηγαίνω στις γειτονιές, μου λένε “μα δεν τα ξέραμε όλα αυτά”. Ο κάτοικος του Παγκρατίου -για παράδειγμα-, ξέρει για το πάρκο της Ριζαρείου. Δεν γνωρίζει το πάρκο του Προμπονά στην Ριζούπολη, 23 στρέμματα. Εγώ νόμιζα ότι ήταν αυτονόητα αυτά τα πράγματα. Αλλά στην ζωή και στην πολιτική, δεν μπορεί πάντα να κερδίζεις. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι επειδή έχασα, παίρνοντας 48,5%, κατά τον κ. Σπηλιωτόπουλο, δεν έχω δικαίωμα να είμαι ξανά υποψήφιος. Αυτό μου θυμίζει τον Φρανσουά Μιτεράν, που βγήκε πρόεδρος στην Γαλλία με την τρίτη εκλογική αναμέτρηση και ήταν ένας πολύ καλός πρόεδρος. Κατά τον κ. Σπηλιωτόπουλο, ο Μιτεράν, μετά την πρώτη ήττα του από τον Ζακ Σιράκ, δεν θα έπρεπε να ξαναείναι υποψήφιος πρόεδρος»