ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΣΧΕΔΙΟ  ΝΟΜΟΥ  

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των  άρθρων και  του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ΄ τύπου και άλλες διατάξεις».

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ)

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τη στιγμή που μέσα σε αυτήν την Αίθουσα οι μισοί δίνουμε μάχη για να μην αποφυλακιστεί ο δολοφόνος Σάββας Ξηρός και οι άλλοι μισοί δίνετε μάχη για το αντίθετο, έξω, σε μία μεγαλειώδη πορεία από το Χίλτον μέχρι το Σύνταγμα, πέντε χιλιάδες ανθρακωρύχοι με τις γυναίκες και τα παιδιά τους πλημμύρισαν τη Βασιλίσσης Σοφίας με το σύνθημα «Δεν είμαστε επαίτες ούτε αναρχικοί, είμαστε εργάτες από τη Χαλκιδική!».

Δεύτερον, λείπει ο φίλος μου κ. Παφίλης, αλλά προσυπογράφω όλα όσα είπε για τις κουκούλες. Παρ’ ότι, όμως, κοιτούσε προς τα εδώ και ήταν άδεια τα έδρανα, αλλού έπρεπε να κοιτάξει, σε αυτούς που δίνουν μάχη για την αποποινικοποίηση της κουκούλας. Είχε απόλυτα δίκιο. Κουκούλες φορούσαν οι καταδότες στην Κατοχή. Απόλυτα δίκιο!

Αυτήν την κρίσιμη, λοιπόν, περίοδο για τη χώρα, η Κυβέρνηση και το σύνολο των δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου θα έπρεπε να εργάζονται από κοινού, ξεπερνώντας κομματικές σκοπιμότητες, για τη δημιουργία των προϋποθέσεων πολιτικής συναίνεσης και εθνικής ομοψυχίας, ώστε να αξιοποιηθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου στη δύσκολη διαπραγμάτευση.

Το έχω πει δημόσια. Δεν έδωσε κανείς σημασία. Θα το πω μέσα σε αυτήν την Αίθουσα. Ίσως εδώ έπρεπε να το πω. Δεν έχω ακούσει από κανένα κόμμα, από το στόμα κανενός Βουλευτή και κανενός Αρχηγού -στο βαθμό που καθένας το πιστεύει και θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι το πιστεύουμε ειλικρινά- να λέγεται  ότι δεν δεχόμαστε οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, ομαδικές απολύσεις.

Φαντάζεστε σήμερα να είχε γίνει αυτή η συζήτηση εδώ και να έβγαινε ένα «300-0», το οποίο να το έπαιρνε στην τσέπη του ο «x» κ. Βαρουφάκης και να πήγαινε έξω; Διότι θα ήταν «300-0»!

Αυτήν την προτεραιότητα έπρεπε να είχατε, κύριε Υπουργέ και όχι αυτό το νομοσχέδιο που διχάζει.

Υποτίθεται πως όλοι, λοιπόν, σε αυτήν την Αίθουσα, πέραν των πολιτικών μας διαφωνιών, με τις αποχρώσεις του ο καθένας, μοιραζόμαστε κοινές αρχές για την προάσπιση της Δημοκρατίας, της εθνικής ασφάλειας και την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος. Υποτίθεται ότι από τα πρώτα μελήματα της νεοεκλεγείσης Κυβέρνησης θα έπρεπε να ήταν η αναζήτηση μέσων και τρόπων για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της αξιοπιστίας της χώρας. Και δεν εννοώ «αξιοπιστία του Τύπου» αυτό που προσπαθείτε να παρουσιάσετε εντός Ελλάδος, όπως το εξωφρενικό χθες ότι θα υπάρξει συνάντηση Ομπάμα-Βαρουφάκη, για να «φάμε» σήμερα «μία πατσαβούρα στη μούρη» με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ότι ουδέποτε είχε τεθεί τέτοιο θέμα.

Σε αντίθεση όλων των παραπάνω, η Κυβέρνηση θέτει ως πρώτη και άμεση προτεραιότητα την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, που υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων» καταργεί μέτρα και θεσμούς ασφαλείας, χωρίς να τα αντικαθιστά, όμως, με νέες πολιτικές.

Η ουσία είναι πως το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί εξαργύρωση –κατά την άποψή μου- πολιτικού γραμματίου σε περιθωριακές ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και σε ακραίες συνιστώσες. Και αυτό το νομοσχέδιο, όπως και πολλές από τις πρώτες πρωτοβουλίες ή εσκεμμένες παραλείψεις της Κυβέρνησης, ειδικά σε ζητήματα ασφαλείας, Δικαιοσύνης και μετανάστευσης, εντάσσεται ακριβώς σε αυτό το σκεπτικό. Εν όψει, δηλαδή, ενός εντίμου συμβιβασμού για το ζήτημα του χρέους και της παράτασης του μνημονίου που προετοιμάζεται ή προσπαθείται από το οικονομικό επιτελείο και τους δανειστές της χώρας, η Κυβέρνηση είναι βέβαιο πως θα βρει απέναντί της την αριστερή πτέρυγα του κόμματος.

Έτσι σήμερα σπεύδει να προσφέρει ανταλλάγματα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συναίνεσή τους, τα οποία μπορεί να φαίνονται ανέξοδα ή εύκολα, ουσιαστικά, όμως, εγείρουν σημαντικά ζητήματα διακινδύνευσης της δημόσιας ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών.

Το σχέδιο νόμου που σήμερα συζητάμε, αποτελεί μέρος μιας γενικότερης πολιτικής επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να κατευναστούν ακραίες συνιστώσες του κόμματος, όπως είναι η πολιτική των ανοιχτών πυλών στο μεταναστευτικό –Υπουργείο φτιάξατε, Υπουργός δεν υπάρχει- ή η ανοχή των καταλήψεων δημοσίων κτηρίων και ιδρυμάτων, προκειμένου οι συγκεκριμένες συνιστώσες να δώσουν τη συγκατάθεσή τους στον επικείμενο έντιμο -και ας ελπίσουμε όχι επώδυνο- συμβιβασμό που προετοιμάζει η Κυβέρνηση.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποφεύγει επιμελώς οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στο σωφρονιστικό σύστημα, στον Ποινικό Κώδικα ή στις συνθήκες κράτησης των Καταστημάτων Κράτησης. Περιορίζεται απλώς στην άκριτη και γενικώς επικίνδυνη εισαγωγή οριζόντιων διατάξεων για απελευθέρωση κρατουμένων –για κάποιες κατηγορίες εγώ δεν είμαι αντίθετος- που βαρύνονται ακόμα και με ποινές κάθειρξης, χωρίς να εξαιρεί κατάδικους για εγκλήματα με ιδιαίτερη ηθική απαξία ή ιδιαίτερα επικίνδυνους εγκληματίες, όπως είναι οι καταδικασθέντες για την τρομοκρατία.

Σήμερα, το μεγάλο πρόβλημα των φυλακών είναι οι άθλιοι όροι κράτησης, οι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την υγεία των κρατουμένων συνθήκες υγιεινής, οι απαράδεκτοι χώροι των φυλακών.

Επ’ αυτών των ερωτημάτων το νομοσχέδιο δεν δίνει καμία απάντηση, δεν προτείνει κανένα μέτρο και δεν προβλέπει καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση, που θα βελτιώνει στο μέλλον τις συνθήκες κράτησης της ελληνικής φυλακής. Στο βαθμό που μου αναλογεί ευθύνη για το ότι όλα αυτά δεν έχουν φτιαχτεί τόσα χρόνια –γιατί είμαι από 1990 μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο- την αναλαμβάνω.

Το 1983 –και τελειώνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- θυμάμαι ήμουν Γενικός Γραμματέας του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και ως Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος επισκεφτήκαμε το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως της ομιλίας του κυρίου Βουλευτού)

Τότε, αν θυμάμαι καλά Υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας. Του στείλαμε, διά δικής μου χειρός, μία αναφορά για το τι συναντήσαμε σε αυτό το νοσοκομείο. Αυτήν την επιστολή –πέντε, έξι σελίδων- πλην του κ. Αθανασίου, στον οποίο οφείλω να ομολογήσω ότι δεν την έστειλα, την είχα στείλει σε όλους τους Υπουργούς Δικαιοσύνης ανεξαρτήτως κόμματος. Όχι μόνο δεν πήρα ποτέ απάντηση, αλλά δεν έγινε και τίποτα. Γι’ αυτό σας είπα ότι αναλαμβάνω, στο βαθμό που μου αναλογεί, την ευθύνη που έχω και εγώ ως Βουλευτής.

Αυτό έπρεπε να ήταν σήμερα το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρνατε και που έπρεπε ίσως να το είχαμε φέρει εμείς ή και οι πριν από εμάς. Σας το ζητώ. Πηγαίνετε επίσκεψη. Δεν χρειάζεται να είστε γιατροί.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουμε πάει.

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όσοι δεν έχετε πάει. Όσοι έχετε πάει, δεν χρειάζεται. Τα ξέρετε.

Εκεί θα δείτε πάσχοντες από καρκίνο μέχρι απλά πράγματα να είναι μαζί με ανθρώπους με λοιμώδη νοσήματα, φορείς και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, χωρίς να φταίει κανείς.

Ένα τέτοιο νομοσχέδιο, λοιπόν, θα έπρεπε να είχατε φέρει. Και θα έπρεπε  να είχαμε συνεννοηθεί. Ξέρω, βέβαια, ότι σε δύο, τρία σημεία δεν θα υπήρχε συνεννόηση. Εκεί ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη του, όπως το θέμα του Σάββα Ξηρού.

Ευχαριστώ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε. Βεβαίως, επειδή έχω απέναντί μου όχι τον Υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά τον παλιό και για εμένα αγαπητό συνάδελφο τον κ. Βούτση, παρ’ ό,τι είμαστε αντίθετοι ιδεολογικά, θα ήθελα να πω το εξής: Κύριε Υπουργέ, τελευταία ακούω πολύ συχνά συναδέλφους σας –εσάς δεν σας έχω ακούσει, το λέγατε και το κόψατε, δεν το λέγατε ποτέ, να μην σας αδικήσω- να μιλούν περί εκλογών.

Ποιους απειλείτε με τις εκλογές ως Κυβέρνηση, όσοι Υπουργοί -και το ξέρετε- το λέτε; Εκτός αν απειλείτε λόγω λίστας συναδέλφους σας μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν απειλείτε είτε εμάς είτε τον ελληνικό λαό, εμείς δεν είμαστε ασόβαροι στους πρώτους τρεις μήνες να σας λέμε να φύγετε και να κάνετε εκλογές, όπως κάνατε εσείς τον Ιούνιο του 2012. Από το Σεπτέμβριο ζητούσατε εκλογές. Όμως, αν θέλετε εκλογές, να τις κάνετε. Είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε απέναντί σας.