ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Το λόγο έχει ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης.

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσα να μιλήσω μόνο για τριάντα δευτερόλεπτα και να πω ότι προσυπογράφω όσα άκουσα από το συνάδελφό μου κ. Βλάχο -ο οποίος παρά ταύτα θα ψηφίσει το νομοσχέδιο- αλλά δεν το κάνω διότι φοβάμαι μην ξυπνήσουμε αύριο το πρωί και τον έχω πάρει «στο λαιμό μου» και ακούσω ότι διεγράφη και ο Γιώργος Βλάχος. Είναι και φίλος μου.

Θέλω να ξεκινήσω διαβάζοντάς σας μία παράγραφο από το περιοδικό «Επίκαιρα» που στο κυρίως άρθρο του έχει ένα αφιέρωμα για τη ΔΕΗ. Λέει λοιπόν: «Το 1889 το πρώτο κτήριο που φωτίστηκε στην Αθήνα και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα ήταν τα βασιλικά ανάκτορα, δηλαδή η σημερινή Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξεκινήσει από εκεί με την ψήφιση του σχεδίου νόμου για τη «μικρή ΔΕΗ» το μεγάλο σκοτάδι».

Κύριε Υπουργέ, ως Κυβέρνηση δεν έχετε δώσει πειστική απάντηση στο γιατί επιμείνατε να φέρετε το νομοσχέδιο σε Θερινό Τμήμα. Δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος. Αυτό απεδείχθη κατά τη διάρκεια της καλής συζήτησης που έγινε στην Επιτροπή. Δεν υπήρχε καμία τέτοια βιασύνη και –πολύ περισσότερο- δέσμευση. Αντίθετα, υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου -την οποία ξέρετε- που λέει ότι δεν είναι μονοπώλιο η ΔΕΗ στο λιγνίτη. Αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Με βάση αυτή την απόδειξη καταρρέει και όλο το σκεπτικό πάνω στο οποίο «στήσατε» το νομοσχέδιο. Υπάρχει έφεση της Κομισιόν στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η οποία πρόκειται να βγει -απ’ ό,τι λένε οι πληροφορίες- μετά από δύο ή τρεις μήνες. Αν πιστεύετε ότι η Κυβέρνηση είχε βάση να κερδίσει αυτή την έφεση μέσω της Κομισιόν, είχατε κάθε λόγο να περιμένετε αυτούς τους τρεις μήνες για να έχει βγει και η απόφαση και να είχατε εσείς ένα επιπλέον επιχείρημα και όχι όσοι αντιδρούμε στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Κύριε Υπουργέ, είδα τις εφημερίδες σήμερα. Εγώ, ξέρετε, δεν υιοθετώ ούτε την καταστροφολογία της Αντιπολίτευσης, ούτε τους δοξαστικούς που άκουσα από την κυβερνητική πλευρά. Η αλήθεια για την ιστορία της «μικρής ΔΕΗ» είναι κάπου στη μέση. Σήμερα όλες οι εφημερίδες τι γράφουν; Ότι όποιες αλλαγές θα επιφέρετε, δεν θα είναι για τους λόγους που μας είπατε, δηλαδή επειδή ακούσατε τους συναδέλφους εισηγητές της Συμπολίτευσης, της Αντιπολίτευσης, τους φορείς κλπ. Οι αλλαγές θα είναι από τη συμφωνία όπου είχαν βάλει τη «σφραγίδα» ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος στις δύο συναντήσεις των εμπειρογνωμόνων των δύο κομμάτων που είχαν προηγηθεί. Συνεννοηθείτε ως Κυβέρνηση. Αν ισχύουν αυτά που λένε οι εφημερίδες, δεν ισχύουν αυτά που μας είπατε εσείς εδώ μέσα, δηλαδή ότι φέρατε σήμερα τις τροποποιήσεις γιατί θέλατε να ακούσετε όλους εμάς και ό,τι σωστό ακούσετε να το υιοθετήσετε. Σήμερα όλες οι εφημερίδες Συμπολίτευσης και Αντιπολίτευσης λένε αυτό το πράγμα. Επομένως, ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ταυτόχρονα, καλώς ή κακώς –διότι εγώ με άλλο σκεπτικό δεν θα δώσω θετική ψήφο στο νομοσχέδιο- σήμερα «ενταφιάζεται» στην ουσία το προεδρικό διάταγμα 3523/1956 που φέρει δύο υπογραφές από κάτω, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του αείμνηστου Τάκη Μακρή, για όσους τον ζήσαμε. Δεν ήμουν Βουλευτής τότε, αλλά είχα τη χαρά να γνωρίσω τον άνθρωπο αυτό. Καλό είναι όσοι μιλούν για πεπαλαιωμένες θέσεις και αποφάσεις να διαβάσουν και τα Πρακτικά των συζητήσεων στη Βουλή πριν βγει εκείνο το προεδρικό διάταγμα, αλλά και το ίδιο το προεδρικό διάταγμα. Παλιό μπορεί να είναι. Ανεπίκαιρο σίγουρα δεν είναι. Δυστυχώς για τον τόπο μας, είναι τραγικά επίκαιρο. Δεν θα έπρεπε μετά από πενήντα χρόνια να είναι επίκαιρο κάτι που είχε φτιαχτεί πενήντα χρόνια πριν. Δυστυχώς, είναι.

Ταυτόχρονα, παραδεχθήκατε κι εσείς -όλοι το λένε, εσείς εμμέσως- ότι αυτή η ιστορία για να προετοιμαστεί -πείτε ότι ψηφίζεται το νομοσχέδιο αύριο- θέλει περίπου ενάμιση χρόνο, για να βγει σε δημοπρασία. Βάλτε τις ενστάσεις. Μιλάμε για τρία χρόνια μετά. Ποια ήταν, λοιπόν, η βιασύνη; Και μιλάμε για τρία χρόνια μετά, καλώς εχόντων των πραγμάτων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Και γιατί δεν είχατε προχωρήσει, αφού εσείς το είχατε ψηφίσει ως κυβέρνηση; Πολλοί, δε, που υμνούν σήμερα, είχαν καταψηφίσει, αν θυμάστε, το νόμο του 2011, με το 17% στο ΤΑΙΠΕΔ, με στρατηγικό επενδυτή.

Σύμφωνα με ανθρώπους -όχι συνδικαλιστές, στελέχη της ΔΕΗ- με τους οποίους μίλησα, υπήρχαν στρατηγικοί επενδυτές. Ήταν η ΔΕΗ της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αυτοί είχαν ήδη κλείσει συμφωνίες για το λιγνίτη του Κοσσόβου. Διότι η ιστορία του Κοσσόβου δεν έγινε γι’ αυτά που μας σερβίρανε. Ήταν γιατί στο Κόσσοβο υπάρχει το πλουσιότερο κοίτασμα στον κόσμο και σε ποσότητα και σε ποιότητα λιγνίτη. Αυτά που μας σέρβιρε η Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ., ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Θα είχε προχωρήσει, λοιπόν, η ιστορία, θα υπήρχε και ανταγωνισμός και δεν θα γινόταν καμμία από τις φασαρίες αυτές που γίνονται σήμερα με αυτό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Σας είχα ζητήσει μέχρι την Παρασκευή που πέρασε -δεν το κάνατε, τουλάχιστον κάντε το μέχρι αύριο- να μας φέρετε τον κατάλογο των μεγαλο-οφειλετών ιδιωτών. Τέλος πάντων, να μάθουμε ποιοι είναι. Και έχω και πληροφορίες ότι υπήρχαν και ρευματοκλοπές. Όχι, βεβαίως, από εσάς, από εμένα και τον ψιλικατζή στα Σεπόλια. Ισχύει αυτό; Πληροφόρηση είναι και ζητώ να μου πείτε αν έχει φτάσει στα αυτιά σας και αν το έχετε ερευνήσει. Οι ρευματοκλοπές γίνονταν απ’ αυτούς που είναι ταυτόχρονα και μεγαλο-οφειλέτες ιδιώτες. Δεν το καταγγέλλω, το ερωτώ, γιατί όταν δεν είμαι σίγουρος για κάτι δεν κάνω καταγγελίες.

Ταυτόχρονα, τι παρατηρήσαμε; Επειδή είναι ένα νομοσχέδιο που εκτιμάται ότι υπάρχει πολιτικό κόστος, παρατηρήσαμε μια διελκυστίνδα ποιο κόμμα θα βγει πρώτο να πει ότι με δική του παρέμβαση έγιναν οι βελτιώσεις. Αυτό παρατηρήσαμε όλες αυτές τις μέρες.

Όσον αφορά την τιμή του ρεύματος: Φέρνετε ως παράδειγμα ότι στη Μεγάλη Βρετανία η τιμή του ρεύματος φθηναίνει. Ναι, φθηναίνει αφού πρώτα είχε ακριβύνει τρεις φορές. Και τώρα φθηναίνει επί της κορυφής στην οποία είχε φτάσει μέσω της ακρίβειας. Εντάξει. Εκεί φτηναίνει.

Ταυτόχρονα, αυτοί οι υπερπατριώτες, που μερικοί διεκδικούν να πάρουν τη «μικρή ΔΕΗ», είναι αυτοί που, αν δεν κάνω λάθος, αυτές τις δύο, τρεις μέρες πούλησαν με διπλάσια και τριπλάσια τιμή το ρεύμα που παράγουν από τις ΑΠΕ. Και παρά ταύτα, θέλουμε να τους δώσουμε τη «μικρή ΔΕΗ». Οι ίδιοι είναι. Και αυτοί. Μπορεί να είναι και άλλοι.

Εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να είμαστε ξεκάθαροι: Παλιά στην Ελλάδα υπήρχαν οι μεγάλοι ευεργέτες -ο Μπενάκης, ο Τοσίτσας, ο Ζάππας- οι οποίοι είχαν κερδίσει τα λεφτά τους με δουλειές εκτός Ελλάδας. Πάρα ταύτα, έρχονταν και έφτιαχναν μέσα στην Ελλάδα, γιατί αγαπούσαν τον τόπο τους, αυτά που φτιάξανε. Τώρα ζούμε στην εποχή των κοτζαμπάσηδων. Είναι αυτοί που βγάζουν τα λεφτά εντός Ελλάδος και δεν τους φτάνουν και θέλουν να βγάλουν κι άλλα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Διότι μεγαλοαστοί υπήρχαν και τότε, μεγαλοαστοί υπάρχουν και τώρα. Η διαφορά είναι αυτή που σας είπα, όμως.

Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Το είχα πει, αλλά δεν το είχα διαβάσει. Ένα λεπτό θέλω να σας διαβάσω μια φράση.

«Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι η ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να αποκλείσει τη διεύρυνση του οικονομικού τομέα, τον οποίον ελέγχει το κράτος, όταν διακυβεύεται δημόσιο αγαθό. Και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν  μπορεί να βρει τη δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος. Κάθε πολίτης αυτής της χώρας πρέπει να γίνει εργάτης μαζί και νομεύς της οικονομικής ευημερίας και να αισθάνεται ήσυχος για το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.»

Αυτό είναι ένα κομμάτι από την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας.

Τρία χρόνια αργότερα στη Χαλκιδική λέει ο ιδρυτής της παράταξης: «Η Νέα Δημοκρατία απορρίπτει τη θεωρία του ταξικού κόμματος που οδηγεί στην εθνική αποσύνθεση. Η Νέα Δημοκρατία δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα ορισμένης κοινωνικής τάξεως. Εκπροσωπεί εκείνους που την ακολουθούν και προέρχονται από όλες τις τάξεις του ελληνικού λαού για το σύνολο του οποίου και αγωνίζεται».